S. Suzuki i jego “Metoda języka ojczystego”

Shinichi Suzuki

Shinichi Suzuki był japońskim skrzypkiem, pedagogiem, filozofem i wizjonerem. Założył słynny Instytut Kształcenia Talentu, a przede wszystkim stworzył “Metodę Języka Ojczystego”. Metoda ta zrewolucjonizowała naukę gry na skrzypcach, a w późniejszym czasie również na innych instrumentach. Popularność zyskała na całym świecie, głównie w Stanach Zjednoczonych.

Choć metoda Suzuki w dalszym ciągu odnosi duże sukcesy pod względem edukacyjnym,  jej twórca zawsze podkreślał, że jego nadrzędnym celem wcale nie jest kształtowanie profesjonalnych muzyków. S.Suzuki był humanistą i patrzył na sprawę w znacznie szerszym kontekście: “Chcę tylko wychować ich na dobrych obywateli. Jeśli dziecko słyszy piękną muzykę, a później uczy się grać, będzie wrażliwe, zdyscyplinowane i wytrzymałe. I będzie miało piękną duszę (…). Gdyby wszystkie narody tak właśnie wychowywały dzieci, może nie byłoby wojen”.

S.Suzuki – życie i inspiracje

S.Suzuki
Źródło: suzukimethod.or.jp

Shinichi Suzuki urodził się w 1898 roku w Nagoi, w Japonii. Od najmłodszych lat obracał się w środowisku muzycznym. Był synem właściciela największej wówczas na świecie fabryki skrzypiec. Jednak paradoksalnie naukę gry na instrumencie rozpoczął dopiero w wieku…17 lat. Wcześniej kształcił się w szkole handlowej w Tokio.

Dopiero później miał okazję doskonalić grę na skrzypcach w Berlinie, pod czujnym okiem samego Karla Klinglera. Jednak nie tylko wybitni muzycy stanowili inspirację dla młodego Japończyka. Podczas studiów miał on okazję poznać osobiście Alberta Einsteina, który stał się dla niego mentorem i przewodnikiem. Skrzypek wielokrotnie podkreślał również, że w kształtowaniu jego przekonać i osobowości znaczną rolę odgrywała fascynacja literaturą Tołstoja.

Po powrocie do Japonii zajął się grą w kwartecie smyczkowym oraz nauczaniem gry na skrzypach. Wnikliwe obserwacje dzieci i ich sposobu przyswajanie wiedzy (nie tylko tej muzycznej) stały się dla niego inspiracją do stworzenia “Metody Języka Ojczystego”.

“Metoda Języka Ojczystego”

Metoda S.Suzuki
Źródło: smh.com.au

Przełomowym momentem dla Shinichi Suzuki było odkrycie, z jaką łatwością dzieci z różnych strona świata przyswajają swój język ojczysty. Dla nich jest on naturalny i intuicyjny, podczas gdy osobom z innego kraju i  środowiska może sprawiać wiele trudności.

Z tezą tą zgodziłby się również profesor Edwin Gordon, który w swojej “Teorii uczenia się muzyki” opierał się na podobnych założeniach. Spostrzeżenie to spowodowało, że skrzypek zaczął zwracać uwagę na rolę otoczenia, w jakim obraca się dziecko, a także atmosfery towarzyszącej procesowi nauczania.

Nazwa jego “Metody Języka Ojczystego” wzięła się stąd, że S.Suzuki postanowił w nauczaniu gry na skrzypach zainspirować się tym, w jaki sposób dzieci uczą się języka ojczystego. Według niego otaczanie dziecka dużą ilością wartościowej muzyki w najlepszych wykonaniach oraz naturalność obcowania z nią już w środowisku domowym, sprzyja najlepszym rezultatom.

Metoda Suzuki od strony technicznej

Metoda Suzuki
Źródło: nytimes.com

Metoda opiera się na nauce poprzez słuchanie i zabawę. Przez długi czas dzieci w ogóle nie poznają nut. Wszystkie utwory są przez nie grane ze słuchu. Dzieci osłuchują się z nowym utworem w domu, otaczając się muzyką. Działa tutaj ten sam mechanizmy, jaki używają dzieci otaczane na codzień przez język ojczysty.

Edukację powinno się rozpocząć jak najwcześniej. Swoich sił mogą spróbować już 3-letnie dzieci. Zanim jednak dziecko rozpocznie swoją własną przygodę z nauką gry na instrumencie, miesięczne szkolenie teoretyczne i praktycznie musi przejść… rodzic 🙂 Dzięki temu poznaje on naukę gry “od kuchni” i potrafi przypilnować, żeby dziecko od samego początku ćwiczyło prawidłowo. Najważniejsze jest jednak to, że daje on w ten sposób świetny przykład dziecku, które chętnie go naśladuje. W metodzie Suzuki bardzo ważna jest systematyczna praca w domu.

Kolejnym ciekawym elementem tego sposobu nauczania są lekcje grupowe (oprócz indywidualnych). Dają one dzieciom możliwość uczenia się od siebie nawzajem, współpracy i wspólnej zabawy. Jeśli chodzi o naukę gry na skrzypcach, opiera się ona na 10 tomach “Suzuki Violin School”, w których znajduje się wiele utworów o różnym stopniu trudności, dotyczących konkretnych problemów technicznych. Do każdej książki dołączono płytę CD z nagraniami.

Filozofia metody S.Suzuki

Hilary Hahn
Źródło: cso.org

Doktor S.Suzuki zawsze podkreślał, że jego metoda to więcej niż nauka rzemiosła. To filozofia, która przede wszystkim ma kształtować pięknych ludzi o wartościowych cechach. Wierzył, że nauka gry na instrumencie może ich tego nauczyć. Ważne było dla niego, aby proces nauki zawsze odbywał się w przyjaznej atmosferze zabawy.

Do swoich młodych adeptów gry na instrumencie podchodził z dużą dawką szacunku i pokory. Uważał, że dorośli wiele mogliby się od nich nauczyć.

“Obdarzam wszystkich szacunkiem i przyjaźnią, a zwłaszcza małe dzieci. Moje serce przepełnione jest pragnieniem, aby uczynić wszystkie dzieci na świecie dobrymi, szczęśliwymi ludźmi o nieprzeciętnych zdolnościach. Całe życie i energię poświęciłem temu celowi”. Odkryłem bowiem, że każde dziecko, bez wyjątku, rodzi się z takim samym potencjałem”.

Metoda Suzuki wykształciła wielu nie tylko szczęśliwych, ale też wspaniałych muzyków. Jednym z najlepszych przykładów jest słynna na całym świecie skrzypaczka Hilary Hahn, która swoją przygodę z muzyką rozpoczęła właśnie od “Metody Języka Ojczystego”.

Publikacje

"Karmieni Miłością"
Źródło: tezeusz.pl

Metoda Suzuki, a tym bardziej filozofia, na której się opiera nie może zostać opisana w jednym artykule. Warto jednak przyjrzeć się jej z bliska i dostrzec sposób myślenia, jakim kierował się twórca, a także zobaczyć jaką drogę przeszedł, zanim doszedł do swoich wniosków. Najlepiej w tym celu sięgnąć do źródła, czyli po książkę “Karmieni Miłością” samego S.Suzuki.

Jest to niedługa opowieść pełna przemyśleń, obserwacji, refleksji, a także emocji. Już tytuł książki mówi tutaj sam za siebie. Warto przeczytać ją nawet, jeśli metoda sama w sobie nie jest dla nas aż tak interesująca. Więcej na temat książki oraz innych podobnych pozycji, przeczytasz tutaj.

Sztuka bez zadęcia, geografia i szachy

loader-image

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *